Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε όλο και περισσότερο τη μεγάλη εικόνα που έχουν κατασκευάσει (χωρίς εμάς για εμάς) οι αναχρονιστικές σεξιστικές αντιλήψεις ,η ακροδεξιά ρητορική και η πατριαρχία χέρι- χέρι με το πιο συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας και ορισμένα Μ.Μ.Ε.
Το είδαμε στο βίντεο και σε ποστ προπαγάνδας της υποψήφιας με τη Νέα Δημοκρατία, το είδαμε με το συνέδριο Γονιμότητας, το είδαμε και με τη γυναικοκτονία στα Γλυκά Νερά.
Τρία φαινομενικά ασύνδετα γεγονότα μεταξύ τους, με ένα μόνο κοινό παρονομαστή: την υποταγή της γυναίκας, σε μια σάπια κοινωνία ανελευθερίας και τον εγκλεισμό της γυναικείας φύσης μέσα σε μια ανελέητη φυλακή.
Από τη πρώτη ανάσα μέχρι και την τελευταία τους πνοή, οι γυναίκες είναι σε συνεχή αγώνα αποδόμησης στερεοτύπων, αντιμέτωπες με ένα σωρό κινδύνους και εκτεθειμένες σε διάφορες μορφές βίας (είτε λεκτική, είτε ψυχική, είτε σωματική) για το πως θέλει η κοινωνία να είναι η γυναίκα. Αποτριχωμένη, γόνιμη και τελικά δολοφονημένη;
Γιατί δεν λέμε τα πράγματα με το όνομα τους; Πόσες ‘’γυναικοκτονίες’’ πρέπει να γίνουν ακόμα για να καταλάβουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε ρότα ως κοινωνία. Αν θέλουμε να μεγαλώσουν οι επόμενες γενιές με ασφάλεια πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί κάθε ρίζα και κάθε πηγή σεξισμού και ρατσισμού.
Όταν η δεξιά προτάσσει το ‘’Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια’’ για να στηλιτεύσει κάθε κοινωνικό αγώνα για την υπεράσπιση της διαφορετικότητας, εμείς θέτουμε ερωτήσεις που θα μπορέσουν να αποφέρουν την αλλαγή.
Τί είδους πατρίδα είναι αυτή που η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το ΕΣΡ και κρατικοί φορείς δηλώνουν τη συμμετοχή τους σε συνέδριο με θέμα τη γονιμότητα όπου προβάλλεται ότι η ηλικία της γυναίκας, η καριέρα και η μόρφωση της είναι υπεύθυνα για την υπογονιμότητα; Κι έπειτα από σάλο στο διαδίκτυο αποσύρουν τη συμμετοχή τους;
Πώς να αντιδράσει κανείς στη δήλωση του Άδωνι Γεωργιάδη Υπουργού Ανάπτυξης ότι η γυναίκα είναι αναπαραγωγική μηχανή ελληνόπουλων που θα χρησιμεύσει σε ενδεχόμενο πόλεμο μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων;
Οι ίδιες οι θρησκείες δεν είναι άμοιρες των ευθυνών για πολλά στερεοτυπικά έθιμα που θέλουν τη γυναίκα υπό του ανδρός της, που θεωρούν τη σχέση ομόφυλων ζευγαριών ασθένεια και που όλες οι γυναίκες πληρώνουν το προπατορικό αμάρτημα της Εύας και καλλιεργούν τη μισαλλοδοξία και το μισογυνισμό. Σε πολλά κράτη υπάρχει ακόμα και τώρα το βάρβαρο έθιμο της κλειτοριδεκτομής. Η πίστη είναι ωφέλιμη όταν απαλύνει τον φόβο του αγνώστου και δίνει ελπίδα, όμως είναι και κατακριτέα όταν χρησιμοποιείται με σκοπό να συνεχιστεί επ’ άπειρον η υποτέλεια της γυναίκας στον άνδρα και να θεωρεί προδιαγεγραμμένη πορεία της ζωής της το να υπομένει τα πάνδεινα με αντάλλαγμα μια μετά τον θάνατο ζωή.
Και τέλος θέλουμε τέτοια οικογένεια που να θεωρείται ένας δολοφόνος καλός πατέρας ώστε να λάβει και την επιμέλεια του παιδιού όπως ακούστηκε δια στόματος Γιάννη Λοβέρδου στη συζήτηση που έγινε για το νομοσχέδιο που τελικά και ψηφίστηκε με θέμα την υποχρεωτική συνεπιμέλεια;
Ή μήπως δεν είναι εξοργιστικές οι δηλώσεις συνδικαλιστή αστυνομικού ‘’βλακεία έκανε’’, ‘’είναι κρίμα νέο παιδί’’, ‘’ καλύτερα να ομολογούσε τη δολοφονία και να πει εν βρασμώ ψυχής’’, ‘’θα έπεφτε στα μαλακά αν επικαλούνταν ενδοοικογενειακό καυγά’’, σε μια προσπάθεια να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη και να βρει ελαφρυντικά για τον γυναικοκτόνο σύζυγο της άτυχης Καρολάιν.
Και πόσο διαφορετική είναι η αντιμετώπιση όταν αποδείχθηκε τελικά ότι ο δολοφόνος είναι ημεδαπός και όχι Αλβανός, Γεωργιανός ή Πακιστανός, όπως έσπευσαν πολλοί να δηλώσουν;
Δεν υπάρχουν ελληνικά ή βαρβαρικά DNA; Υπάρχουν υγιείς και αρρωστημένες κοινωνίες. Και κοινωνία όπου η έμφυλη βία και κάθε βία είναι ανεκτή και ατιμώρητη είναι μια κοινωνία αρρωστημένη.
Όσα χρόνια και αν περάσουν το φεμινιστικό κίνημα παραμένει ζωντανό.
‘’Δεν είμαι του πατρός μου,
Δεν είμαι του ανδρός μου,! "
Δεν είμαστε κομμάτι από το πλευρό του Αδάμ
Είμαστε ευκαρυωτικοί αυτόνομοι οργανισμοί, ανήκουμε στο Ζωικό Βασίλειο, συγκεκριμένα στα Θηλαστικά και είμαστε άνθρωποι . Είμαστε γυναίκες.’’
