Οι αξίες και οι έννοιες της Αλληλεγγύης, του Διεθνισμού και των κινημάτων είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την Αριστερά και τους απελευθερωτικούς αγώνες ενάντια σε κάθε καταπίεση.
H Παλαιστίνη και η έκρυθμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι το θέμα των ημερών. Πολλοί απορούν και μερικοί μάλιστα στηλιτεύουν γιατί ένας πόλεμος στην άλλη πλευρά της γης να επηρεάζει την πραγματικότητα μας και να διαδηλώνουμε για συμπαράσταση στη Παλαιστίνη. Για εμάς όμως είναι ένα κρίσιμο ουμανιστικό ζήτημα το οποίο έχει τις ρίζες του βαθιά στην Ιστορία.
Η απαρχή της διαμάχης των δύο αιώνιων εχθρών χάνεται στα βάθη του χρόνου. Η επίσημη θέση της Ελλάδας όσο και του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων είναι να κρατηθεί όσο το δυνατόν ουδέτερη στάση αλλά και να κατευνάσει το ήδη οξυμένο και πολωμένο κλίμα που επικρατεί στην περιοχή. Πόσο όμως μπορεί να διατηρήσει κάποιος ουδέτερη στάση όταν η εκεχειρία έχει σπάσει και έχει ξεσπάσει πόλεμος; Όταν υπάρχει άμαχος πληθυσμός που κείτεται νεκρός, πόλεις κατεστραμμένες, αθώες παιδικές ψυχές που σημαδεύονται για πάντα; Όσο και να θες να κρατήσεις ίσες αποστάσεις, σε έναν πόλεμο υπάρχει η πλευρά που επιτίθεται και η πλευρά που αντιμάχεται.
Οι Έλληνες έχουμε ισχυρούς δεσμούς τόσο με τους Ισραηλινούς όσο και με τους Παλαιστίνιους. Με τους Παλαιστίνιους μας συνδέει μια μακρινή κοινή καταγωγή καθώς οι Φιλισταίοι (πρόγονοι των Παλαιστινίων), ως ένας από τους λαούς της θάλασσας, ξεκίνησαν το ταξίδι τους από τη Μινωική Κρήτη. Φθάνοντας εκεί δημιούργησαν τις πόλεις Ασκάλων, Γάζα, Άζωτο, Εκρών και Γαθ τη λεγόμενη πεντάπολις. (Δήλωση Γιασέρ Αραφάτ 1982) . Από την άλλη πλευρά με το Ισραήλ υπάρχει κατά μια έννοια θρησκευτική συγγένεια καθώς στο Χριστιανισμό η Καινή Διαθήκη αποτελεί συνέχεια της Βίβλου (ιερό βιβλίο του Ιουδαϊσμού)
Η Αριστερά πιστή στις ιδεολογικές της αξίες επιλέγει να στέκεται στο πλευρό εκείνου που υφίσταται την επίθεση. Αντίθετα η Νέα Δημοκρατία μετατοπίζεται σταθερά από τις πάγιες θέσεις της εξωτερικής πολιτικής σε ότι αφορά το Παλαιστινιακό αγνοώντας κατ’ουσίαν την ομόφωνη απόφαση της Βουλής το 2015 για αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους. Τρανή απόδειξη η πρόσφατη επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ισραήλ 08/02 όπου όχι μόνο δεν συνάντησε τον Πρόεδρο της Παλαιστίνης αλλά δεν αναφέρθηκε καν στο φλέγον ζήτημα.
Είναι ξεκάθαρο πως προτεραιότητα της δεξιάς κυβέρνησης αποτελούν τα οικονομικά συμφέροντα που απορρέουν από τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ δίνοντας άλλοθι σε εγκλήματα πολέμου. Πιθανόν ο κ. Μητσοτάκης να έχει ως πρότυπο την στάση της Αμερικής όπου όπως αναφέρει το διεθνείς ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, η διοίκηση Μπαϊντεν ενέκρινε την Δευτέρα πιθανή πώληση 735 εκατομμυρίων δολαρίων σε όπλα ακριβείας στο Ισραήλ, σύμφωνα με πηγές του Κογκρέσου.
Μάλιστα η Νέα Δημοκρατία μέσω των εντεταλμένων επικοινωνιολόγων έφτασε να κατηγορεί όσους συμπαρίστανται σε όσα βιώνει ο Παλαιστινιακός λαός για Αντισημιτισμό παρομοιάζοντας τους με τους Ναζί. Επιχειρεί για άλλη μια φορά να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα. Είναι γελοίο να κατηγορεί τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ για αντισημιτισμό όταν την ίδια στιγμή υπάρχουν στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αρνητές του ολοκαυτώματος και στελέχη που έχουν συμπράξει με τους Νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Η Αριστερά, από την άλλη, μπορεί να έχει συνάμα το ρόλο του φιλειρηνιστή και πυροσβέστη έχοντας την προνοητικότητα να επιχειρεί την επίλυση των ζητημάτων με ειρηνικό τρόπο και να αποφεύγει την έναρξη των εχθροπραξιών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τάσσεται αποφασιστικά κατά της υποταγής των συνειδήσεων και ζητά από τη Διεθνή Κοινότητα να στοχεύσει σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση για το ζήτημα των δύο κρατών. Επιμένει ότι η ειρήνη στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί να επιτευχθεί πάρα μόνο μέσα από την ομαλή συνύπαρξη των δύο λαών της περιοχής και στηρίζει διαχρονικά την πλήρη αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ως Νέα Γενιά δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι μπροστά στην φρίκη του πολέμου (Αν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία είσαι σύντροφος μου -Τσε Γκεβάρα). Διεκδικούμε να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί που έχουν στοιχίσει ήδη τη ζωή σε δεκάδες συνανθρώπους μας καθώς και οι παράνομοι ισραηλινοί εποικισμοί.Καιρός πια το Ισραήλ να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και τις αποφάσεις του Ο. Η. Ε.
Ως υπερασπιστές και προασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δηλώνουμε σθεναρά την αντίθεση μας στην συνέχεια των πολεμικών επιχειρήσεων και θεωρούμε επιτακτική ανάγκη την άμεση έναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών.
Για την Ιστορία:
Η Παλαιστίνη βρέθηκε υπό τη κατοχή όλων σχεδόν των δυνάμεων που κυριάρχησαν στο χώρο της Μέσης Ανατολής όπως ήταν οι Ισραηλίτες, οι Κρήτες, οι Αιγύπτιοι, οι Ασσύριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Πέρσες, οι Έλληνες υπό τις Αυτοκρατορίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Επιγόνων του (Πτολεμαίοι και Σελευκίδες), στη συνέχεια οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Ομεϋάδες, οι Αμπασίδες, οι Φατμίδες, οι Σταυροφόροι, οι Αγιουβίδες, οι Μαμελούκοι, οι Οθωμανοί (Τούρκοι) και τέλος οι Άγγλοι. Το 1947 η Διεθνής Κοινότητα ψήφισε να χωριστεί η Παλαιστίνη σε κράτη των Εβραίων και των Αράβων με την Ιερουσαλήμ να μετατρέπεται σε μία διεθνή πόλη. Το πλάνο έγινε αποδεκτό από τους Εβραίους, αλλά απορρίφθηκε από τους Άραβες και δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Το 1948, αφού δεν μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα, οι Βρετανοί αποχώρησαν και οι Εβραίοι ηγέτες δήλωσαν τη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ. Πολλοί Παλαιστίνιοι αντιτάχθηκαν και ακολούθησε πόλεμος με επιθέσεις στρατευμάτων σε γειτονικές αραβικές χώρες. Εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι εγκατέλειψαν ή αναγκάστηκαν να φύγουν από τα σπίτια τους σε αυτό που αποκαλούν πλέον “AlNakba” ή αλλιώς «Καταστροφή». Οι μάχες έληξαν ένα χρόνο αργότερα με εκεχειρία και το Ισραήλ έφτασε να ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής. Η Ιορδανία κατέλαβε τη γη που έγινε γνωστή ως “Δυτική Όχθη” και η Αίγυπτος κατέλαβε τη “Γάζα”. Η Ιερουσαλήμ χωρίστηκε μεταξύ των Ισραηλινών στη Δύση και των Ιορδανών στην Ανατολή. Τις επόμενες δεκαετίες - από τη στιγμή που δεν υπήρξε ειρηνευτική συμφωνία και κάθε πλευρά κατηγορούσε την άλλη- οι εχθροπραξίες συνεχίζονται επ’ άπειρον.
