Τι απέμεινε από τότε άραγε και τί θυμόμαστε για αυτούς εμείς σήμερα; Τα πρόσωπα τους πλαισιώνουν τα βιβλία της ιστορίας και κοσμούν τους σχολικούς μας τοίχους, μάθαμε τα ονόματα τους από τις εθνικές εορτές και τα ποιήματα αλλά οι ιδέες για τις οποίες πάλεψαν και το όραμα τους χάθηκαν κάπου στην πορεία…. Με πόση θλίψη μας κοιτούν άραγε μέσα από τα κάδρα στα οποία τους τοποθετήσαμε για να διαφημίζουμε το DNA μας ; Περίμεναν από εμας να είμαστε η συνέχεια τους, αντ΄αυτού γίναμε ραγιάδες και υπόδουλοι και σκύβουμε το κεφάλι μποστά στην καταπάτηση της δικής μας ελευθερίας, μίας ελευθερίας που εκείνοι αντάλλαζαν μόνο με τον θάνατο! (« Ελευθερία ή Θάνατος» το σύνθημα του ΄21 που συμβόλιζε την αποφασιστικότητα των Ελλήνων για συνεχή αγώνα ενάντια στην τυρρανία και στη καταπίεση, αψηφώντας ακόμα και τον θάνατο.)
Κάθε χρόνο η επέτειος της 25ης Μαρτίου προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα… Από την μία δέος και τιμή για τους αγώνες του χθες, από την άλλη θλίψη για το σήμερα. Μνημονεύουμε τους αγώνες των προγόνων μας, τους αποδίδουμε φόρους τιμής και φουσκώνουμε από υπερηφάνια για το αγωνιστικό τους πνεύμα… έπειτα επιλέγουμε τον στρουθοκαμιλισμό επιτρέποντας στις οικογενειοκρατίες να καταπατούν ένα-ένα τα δικαιώματα και τις αξίες μας! Σκύβουμε το κεφάλι και αφήνουμε πάντα μια χούφτα λίγους να αγωνίζονται, κρεμόμαστε από αυτούς για να μας σώσουν και έπειτα ξεχνάμε…τους λοιδορούμε, τους μεμφόμαστε….και ψηφίζουμε τα μεγάλα τζάκια που στοχεύουν σε μια νέα μορφή υποδούλωση μας! Ο κύκλος κλείνει κι ανοίγει ατέρμονα σαν να μας καλεί η μοίρα να ζούμε επανειλημένως το ίδιο έργο αλλάζοντας μόνο εποχή, κοστούμια και σκηνικά.
Η ελευθερία δεν θα δοθεί ποτέ από τους καταπατητές, ο μόνος που μπορεί να την κερδίσει είναι ο λαός μέσα από τους αγώνες του. « Όσοι το χάλκεον χέρι του φόβου βαρύ αιθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχουσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία!» Α. Κάλβος.
Τιμή και δόξα στους αγωνιστές όλων των εποχών, σε όσους δεν αρκούνται στο εφικτό και δεν διαπραγματεύονται την ελευθερία τους!
Διαπίστωση: στον αγώνα του 1821 δεν υπήρξε «κανείς φρόνιμος» (Καραϊσκάκης)!
Ελπίδα: στον αγώνα του 2021 να μην υπάρξει «κανείς φρόνιμος»!
Η ιστορία γράφεται ακόμα…
