Τα τελευταία δύο χρόνια το θέμα που μονοπωλούσε τα Μ.Μ.Ε. ήταν η οικονομία της αγοράς, η ελεύθερη αγορά και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν αφήνονταν να δημιουργήσουν.

Σήμερα, μια εκκωφαντική σιωπή που σπάει από την κραυγή των απελπισμένων ελεύθερων επαγγελματιών και υπαλλήλων ιδιωτικού τομέα. Μετά την κρίση του 2008 και την ανάληψη της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το 2015, η κοινωνία μπήκε σε αναπτυξιακή τροχιά και με το νέο ασφαλιστικό πήρε μια βαθιά ανάσα. Η τοπική κοινωνία βασιζόμενη στους δυο πυλώνες ανάπτυξης, την αγροτική παραγωγή και τον τουρισμό, σταδιακά άρχισε να επανέρχεται. Και μετά  ήρθε ο covid.

Σε κάθε ¨ασθένεια’ σημασία έχει η πρόληψη .Αυτό που έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση ήταν η ενίσχυση του συστήματος υγείας και η στήριξη επαγγελματιών και ιδιωτικών υπαλλήλων. Αντ’ αυτού επέλεξε γενικό κλείσιμο της αγοράς με αποτέλεσμα ήδη 10% ύφεση και μόνο παροδική αντιμετώπιση του ιού. Από τον Μάιο έως σήμερα ζητήθηκαν από φορείς και προοδευτικές δυνάμεις περισσότερες Μ.Ε.Θ., ενίσχυση του συστήματος υγείας και τόνωση της αγοράς. Αντί αυτού, είδαμε εκατομμύρια σε κανάλια και ημετέρους, ευχές και χειροκροτήματα, για να φτάσουμε στο σημερινό υγειονομικό και οικονομικό αδιέξοδο.

Μετά το τωρινό lock down και την συσσώρευση της κρίσης, πολλά εμπορικά καταστήματα φλερτάρουν με το λουκέτο και θα εξαφανιστούν. Παρ ΄ όλο που η κυβέρνηση των αρίστων έχει ήδη εξαγγείλει  πακέτο μέτρων στήριξης επιχειρήσεων/ελ. επαγγελματιών, αν κοιτάξει κάποιος προσεκτικά θα διαπιστώσει πως δεν περικλείει καμία ουσιαστική βοήθεια για την αποφυγή της οικονομικής κατάρρευσης τους. Συγκεκριμένα, για ΚΑΔ που έχουν αναστείλει την λειτουργία τους με κρατική εντολή, το ¨κούρεμα¨  ενοικίου επαγγελματικής στέγης κατά 40%, δημιουργεί την εύλογη απορία για το πώς θα καλυφθεί το υπόλοιπο 60% με μηδενικό εισόδημα. Η οικονομική ενίσχυση των 2000 ευρώ, είναι σχεδόν ανώφελη εφόσον μετά την λήξη του lock down θα κληθούν να επιστρέψουν το 50%, στήριξη μέσω δανείου, σε συνθήκη καθολικού lockdown, δεν αποτελεί στήριξη! Οι ασφαλιστικές εισφορές και οι φορολογικές υποχρεώσεις δεν διαγράφονται, απλά μετατίθενται συσσωρεύοντας  χρέη. Όσον αφορά τις επιχειρήσεις οι οποίες εξακολουθούν να (υπό)λειτουργούν τα μέτρα στήριξης τους είναι σχεδόν μηδαμινά και άνευ ουσιαστικής σημασίας. Στο ίδιο μήκων κύματος κυμαίνονται και όσα εξαγγέλθηκαν για την στήριξη ιδιωτικών υπαλλήλων οι οποίοι βρίσκονται διαρκώς σε καθεστώς αναμονής. Εργαζόμενοι αναμένουν το επίδομα των 800 ευρώ αλλά ως να το πάρουν θα έχουν περάσει 50 ημέρες αγωνίας και τρόμου για την καθημερινή επιβίωση. Τρόμος και φόβος έχει κυριεύσει τους πάντες.

 Αν, δε, επικρατήσει το σενάριο για παράταση lock down (έστω και υπό άλλη μορφή) τον μήνα Δεκέμβριο, κατά τον οποίο οι επιχειρήσεις κάνουν έως και το ένα τέταρτο του συνολικού τους τζίρου, και σε συνδυασμό με την αναλγησία και την ανεπάρκεια της κυβέρνησης,  αυτό θα αποτελέσει την χαριστική βολή για την οικονομία και τα μεσαία εισοδήματα. Σε τοπικό επίπεδο, η Ηλεία ποτέ δεν υπήρξε στο αναπτυξιακό πλάνο της κυβέρνησης και τώρα την υποβαθμίζει/εξαθλιώνει ακόμα περισσότερο.

Η κραυγή απελπισίας όλων μας πρέπει να σπάσει την σιωπή των καλοπληρωμένων από την κυβέρνηση Μ.Μ.Ε. Οι πολίτες οφείλουν να ενεργοποιηθούν και να απαιτήσουν ικανό σύστημα υγείας και άμεση ανόρθωση της οικονομίας με στήριξη από την Ε.Ε. και τα υπερπλεονάσματα χωρών της Β. Ευρώπης. Λύσεις υπάρχουν αρκεί να έχουν προοδευτικό πρόσημο και στόχο τους πολλούς και όχι τα συμφέροντα οικογενειών και τους ημετέρους. Ας μην πνιγούμε στην σιωπή μας…